άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στο parapolitika.gr
«…Πιστεύω ακράδαντα ότι το κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης θα είναι αυτό πού θα κρίνει την αξιοπιστία της έναντι του λαού. Επομένως, οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες πού θα αναληφθούν στον τομέα του λεγόμενου κοινωνικού κράτους θα σηματοδοτήσουν τη νέα σχέση πού πρέπει να εγκαινιάσει η Πολιτεία με τους Πολίτες. Αυτές τις δύσκολες ώρες πού περνά ο ελληνικός λαός, το τελευταίο πού χρειάζεται, για να υπερβούμε τις γνωστές ελληνικές παθογένειες, είναι η απλή διαχείριση της κατάστασης. Τώρα επιβάλλεται να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν καινοτόμες δράσεις, γρήγορα, αξιόπιστα, χωρίς την παλαιοκομματική λογική του «πολιτικού κόστους…»
Τα παραπάνω υποστήριξα στην παρθενική μου ομιλία στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της σημερινής κυβέρνησης. Έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες και οι επισημάνσεις αυτές αποτελούν για μένα, αλλά πιστεύω για το σύνολο του δοκιμαζόμενου λαού μας, ανοιχτό ζήτημα, πού ακόμη δεν έχει απαντηθεί. Οι Υπουργοί πού καλούνται να εφαρμόσουν τις λεγόμενες «κοινωνικές» πολιτικές, δηλ. οι κκ Λυκουρέντζος και Βρούτσης, έχουν κυριολεκτικά αναλωθεί στην εξεύρεση τρόπων περικοπής των κοινωνικών δαπανών, κατ’ επιταγήν της τρόϊκα, ενώ ο σχεδιασμός και η υλοποίηση των ριζοσπαστικών εκείνων πολιτικών, πού θα προσδώσουν νέα δυναμική στο καταρρακωμένο σύστημα υγείας και ασφάλισης των Ελλήνων, έχει μετατεθεί αόριστα για αργότερα.
Στην ίδια ομιλία μου σημείωνα εμφατικά και κάτι άλλο: «…Προσωπικά δεσμεύομαι να σταθώ αλληλέγγυος στις πολιτικές εκείνες, πού θα συντελέσουν στην υπέρβαση της κρίσης, αλλά θα παραμείνω πεισματικά αντίθετος σε παλινωδίες και παλαιού τύπου ψευδοϊσορροπίες, πού τελικά επιτυγχάνουν τη συντήρηση της ίδιας αδιέξοδης κατάστασης…»
Σήμερα αδυνατώ να διακρίνω ποιες είναι εκείνες οι κοινωνικές πολιτικές με τις οποίες θα υπερβούμε την κρίση. Αντίθετα διακρίνω, με προβληματισμό είναι η αλήθεια, να κυριαρχούν στη διαχείριση της σημερινής κατάστασης τακτικές ισορροπιών και ανοχής σε συμπεριφορές πού παραπέμπουν σε όσα ο ελληνικός λαός έχει ήδη καταδικάσει. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, δεν κατανοώ την αναγκαιότητα παραμονής στις κορυφαίες θέσεις των Οργανισμών των Υπουργείων Υγείας και Εργασίας προσώπων με σαφείς αναφορές σε ένα παρελθόν, πού όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε.
Δεν κατανοώ τι ακριβώς προσφέρει στην κυβέρνηση Σαμαρά και πρωτίστως στον ελληνικό λαό η παραμονή στην ηγεσία του ΕΟΠΥΥ του ανεκδιήγητου Γεράσιμου Βουδούρη, στην ηγεσία του ΙΚΑ του Ροβέρτου Σπυρόπουλου, για τον πολιτικό βίο και την πολιτεία του οποίου πολλά ακούγονται, του Διοικητή του ΟΑΕΔ Ηλία Κικίλια και δεκάδων άλλων παλαιοπασοκικών αστέρων, τους οποίους τοποθέτησε ο αποπεμφθείς πρώην Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Ίσως να γνωρίζει κάτι παραπάνω ο αρχηγός τους Β. Βενιζέλος, πού λυσσωδώς επιμένει για την … μακροημέρευσή τους!
Έχω χρέος να επαναλάβω όμως ότι με συνταγές διαχείρισης του παρελθόντος και με άτομα πού καθημερινά εκθέτουν την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό, η χώρα δυσκολεύεται να βρει το βηματισμό της και να ξεπεράσει την κρίση, πού όλοι μας βιώνουμε. Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, απαιτούνται ριζικές ανατροπές για να υπερβούμε τις αιτίες πού μας έφεραν στο χείλος της καταστροφής. Ο ελληνικός λαός στην πλειονότητά του το έχει πιστέψει.
Το βάρος της υλοποίησης πέφτει στους ώμους του Πρωθυπουργού και των Υπουργών του. Εμείς οι Βουλευτές θα στηρίξουμε τις μεταρρυθμίσεις. Ας γίνει επιτέλους η αρχή ………
«…Πιστεύω ακράδαντα ότι το κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης θα είναι αυτό πού θα κρίνει την αξιοπιστία της έναντι του λαού. Επομένως, οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες πού θα αναληφθούν στον τομέα του λεγόμενου κοινωνικού κράτους θα σηματοδοτήσουν τη νέα σχέση πού πρέπει να εγκαινιάσει η Πολιτεία με τους Πολίτες. Αυτές τις δύσκολες ώρες πού περνά ο ελληνικός λαός, το τελευταίο πού χρειάζεται, για να υπερβούμε τις γνωστές ελληνικές παθογένειες, είναι η απλή διαχείριση της κατάστασης. Τώρα επιβάλλεται να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν καινοτόμες δράσεις, γρήγορα, αξιόπιστα, χωρίς την παλαιοκομματική λογική του «πολιτικού κόστους…»
Τα παραπάνω υποστήριξα στην παρθενική μου ομιλία στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της σημερινής κυβέρνησης. Έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες και οι επισημάνσεις αυτές αποτελούν για μένα, αλλά πιστεύω για το σύνολο του δοκιμαζόμενου λαού μας, ανοιχτό ζήτημα, πού ακόμη δεν έχει απαντηθεί. Οι Υπουργοί πού καλούνται να εφαρμόσουν τις λεγόμενες «κοινωνικές» πολιτικές, δηλ. οι κκ Λυκουρέντζος και Βρούτσης, έχουν κυριολεκτικά αναλωθεί στην εξεύρεση τρόπων περικοπής των κοινωνικών δαπανών, κατ’ επιταγήν της τρόϊκα, ενώ ο σχεδιασμός και η υλοποίηση των ριζοσπαστικών εκείνων πολιτικών, πού θα προσδώσουν νέα δυναμική στο καταρρακωμένο σύστημα υγείας και ασφάλισης των Ελλήνων, έχει μετατεθεί αόριστα για αργότερα.
Στην ίδια ομιλία μου σημείωνα εμφατικά και κάτι άλλο: «…Προσωπικά δεσμεύομαι να σταθώ αλληλέγγυος στις πολιτικές εκείνες, πού θα συντελέσουν στην υπέρβαση της κρίσης, αλλά θα παραμείνω πεισματικά αντίθετος σε παλινωδίες και παλαιού τύπου ψευδοϊσορροπίες, πού τελικά επιτυγχάνουν τη συντήρηση της ίδιας αδιέξοδης κατάστασης…»
Σήμερα αδυνατώ να διακρίνω ποιες είναι εκείνες οι κοινωνικές πολιτικές με τις οποίες θα υπερβούμε την κρίση. Αντίθετα διακρίνω, με προβληματισμό είναι η αλήθεια, να κυριαρχούν στη διαχείριση της σημερινής κατάστασης τακτικές ισορροπιών και ανοχής σε συμπεριφορές πού παραπέμπουν σε όσα ο ελληνικός λαός έχει ήδη καταδικάσει. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, δεν κατανοώ την αναγκαιότητα παραμονής στις κορυφαίες θέσεις των Οργανισμών των Υπουργείων Υγείας και Εργασίας προσώπων με σαφείς αναφορές σε ένα παρελθόν, πού όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε.
Δεν κατανοώ τι ακριβώς προσφέρει στην κυβέρνηση Σαμαρά και πρωτίστως στον ελληνικό λαό η παραμονή στην ηγεσία του ΕΟΠΥΥ του ανεκδιήγητου Γεράσιμου Βουδούρη, στην ηγεσία του ΙΚΑ του Ροβέρτου Σπυρόπουλου, για τον πολιτικό βίο και την πολιτεία του οποίου πολλά ακούγονται, του Διοικητή του ΟΑΕΔ Ηλία Κικίλια και δεκάδων άλλων παλαιοπασοκικών αστέρων, τους οποίους τοποθέτησε ο αποπεμφθείς πρώην Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Ίσως να γνωρίζει κάτι παραπάνω ο αρχηγός τους Β. Βενιζέλος, πού λυσσωδώς επιμένει για την … μακροημέρευσή τους!
Έχω χρέος να επαναλάβω όμως ότι με συνταγές διαχείρισης του παρελθόντος και με άτομα πού καθημερινά εκθέτουν την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό, η χώρα δυσκολεύεται να βρει το βηματισμό της και να ξεπεράσει την κρίση, πού όλοι μας βιώνουμε. Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, απαιτούνται ριζικές ανατροπές για να υπερβούμε τις αιτίες πού μας έφεραν στο χείλος της καταστροφής. Ο ελληνικός λαός στην πλειονότητά του το έχει πιστέψει.
Το βάρος της υλοποίησης πέφτει στους ώμους του Πρωθυπουργού και των Υπουργών του. Εμείς οι Βουλευτές θα στηρίξουμε τις μεταρρυθμίσεις. Ας γίνει επιτέλους η αρχή ………
