Εισήγησή μου στο ν/σ που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ για την « Ίδρυση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών»

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Βασικός παράγοντας, που χαρακτηρίζει το κατά πόσο ένα κράτος θεωρείται πολιτισμένο, είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις ευπαθείς ομάδες.

Το κοινωνικό κράτος στο παρελθόν, αντιμετώπιζε αυτές τις ομάδες με γνώμονα και στόχο την επιτυχία στις επόμενες εκλογές.

Έμπαιναν σε πλειστηριασμό δηλαδή κριτήρια, όπως η μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η αύξηση του ύψους των συντάξεων, η χορήγηση μαϊμού συντάξεων και όποιος πλειοδοτούσε, κυβερνούσε. 

Ο πολιτικός αμοραλισμός μάλιστα, που επιδείκνυαν εν συνεχεία συγκεκριμένες κυβερνήσεις, ολοκλήρωναν τη ζημιά, «επενδύοντας» για παράδειγμα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων σε τοξικά χρηματιστηριακά παράγωγα.

Τζογάροντας δηλαδή με τις εισφορές των επιχειρηματιών και των εργαζομένων.

Τέτοιου είδους πολιτικές, διαμόρφωσαν τη σημερινή τραγική κατάσταση που έχουν περιέλθει οι Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης....

 

Έχω πρόσφατο μάλιστα και θα ήθελα να το αναφέρω, ένα θέμα που θίξαμε στην επιτροπή κοινωνικών υποθέσεων και αφορούσε ένα προεδρικό διάταγμα που εκκρεμεί για τη λειτουργία κέντρων ημερήσιας νοσηλείας.

 

Εκτιμάται ότι η δημιουργία τέτοιων κέντρων, θα εξοικονομήσει περίπου 1 δις ευρώ σε πέντε χρόνια απ’ την εφαρμογή του, προς όφελος των ασφαλιστικών ταμείων και του κράτους.

 

Αλόγιστες σπατάλες δηλαδή, για τις οποίες δεν έχει τιμωρηθεί κανένας απ’ όλους εκείνους που με τις πολιτικές τους υπονόμευσαν την καταβολή συντάξεων των επόμενων γενεών.

 

Και μια και μιλάμε για σπατάλες, άλλη μια περίπτωση ήταν η ΕΡΤ και δυστυχώς αποδείχθηκε περίτρανα, πως πολλοί εδώ μέσα συνεχίζουν να προστατεύουν συντεχνιακά συμφέροντα, εις βάρος όλων των υπολοίπων Ελλήνων.

 

Στους λάθος πολιτικούς χειρισμούς του παρελθόντος, αλλά και στην άρνηση για μεταρρυθμιστικές τομές από μεγάλη μερίδα του σημερινού πολιτικού συστήματος, έρχεται να προστεθεί και το δημογραφικό πρόβλημα που συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά μας προβλήματα και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το υποτιμούμε.

 

 

Η γήρανση του πληθυσμού σε συνδυασμό με τους υψηλούς δείκτες ανεργίας στις νεαρές ηλικίες, θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία του κοινωνικού κράτους.

 

Σκεφτείτε έναν περιορισμένο αριθμό εργαζομένων να πρέπει με την εργασία του και τις εισφορές του, να συντηρεί έναν μεγάλο αριθμό συνταξιούχων.

 

Ήδη τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία κάνουν λόγο για περίπου 2,8 εκατ. συνταξιούχους και μόλις 3,3 εκατ. εργαζόμενους. Αναλογία σχεδόν 1:1, όταν πριν από 30 χρόνια η ίδια αναλογία ήταν 1:4.

 

Και πρέπει να επισημανθεί ότι δεν είναι μόνο εθνικό το πρόβλημα.

Είναι ευρωπαϊκό. Η κρίση στην κοινωνική ασφάλιση συναντάται σε ολόκληρη την Ευρώπη.

 

Εδώ αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα πιο έντονα λόγω των πολιτικών που ακολουθήθηκαν όπως ανέφερα συνοπτικά προηγουμένως.

 

Η δημογραφική γήρανση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενισχύεται και από την μεταφορά της ευρωπαϊκής παραγωγής σε χώρες με χαμηλό κόστος εργασίας,

όπως της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης, με αποτέλεσμα η ανεργία στην Ευρώπη να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα.

 

Όπως επίσης κι από την φοροδιαφυγή. Δεν αντιμετωπίζουμε μόνο εμείς πρόβλημα με την φοροδιαφυγή. Η φοροδιαφυγή στα κράτη μέλη στοιχίζει περίπου ένα τρισεκατομμύριο ευρώ το χρόνο.

 

Χρήματα που στερούνται από τα κρατικά έσοδα και δημιουργούν κοινωνικές ανισότητες.

 

Είναι μεγάλη πρόκληση λοιπόν για την ευρωπαϊκή οικονομία, να μπορέσει ν’ ανταποκριθεί μέσω των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων, στην ανάγκη για ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής.

 

Συνεπώς αντιλαμβανόμαστε, ότι κάθε πρόταση που αποβλέπει στη στήριξη των Ασφαλιστικών Φορέων και στη διασφάλιση της σύνταξης των επόμενων γενεών, πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται θετικά και να εξετάζεται προσεκτικά.

 

Άρα η πρόταση για τη δημιουργία ενός Εθνικού Λογαριασμού Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών δεν μπορεί παρά να μας βρίσκει ιδιαίτερα θετικούς ως προς το γενικό της περιεχόμενο, αλλά και ως προς τον σκοπό της όπως αυτός καθορίζεται στο Άρθρο 1.

 

Στο σημείο που θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα, είναι οι προτεινόμενοι πόροι, όπως αναφέρονται στο Άρθρο 2.

 

Ο εθνικός ορυκτός μας πλούτος ανήκει σ΄όλους τους Έλληνες πολίτες.

Ειδικά οι υδρογονάνθρακες, λόγω της σπουδαιότητάς τους, μπορούν να καθορίσουν το ενεργειακό μέλλον μιας χώρας.

 

 

Συνεπώς αποτελούν μείζονος σημασίας ορυκτό πλούτο για τη χώρα μας και συνδέονται άμεσα με τα Εθνικά Κυριαρχικά Δικαιώματα.

 

Για τον λόγο αυτό και ο Πρωθυπουργός της χώρας, Αντώνης Σαμαράς, έχει ως πρώτη προτεραιότητα την οριοθέτηση και ανακήρυξη της Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.

 

Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι το ενεργειακό ζήτημα απασχόλησε έντονα την τελευταία σύνοδο κορυφής, στην οποία υπήρξε και ξεκάθαρη αναφορά στην εκμετάλλευση ενδοχώριων πηγών ενέργειας, κάτι που μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα, λόγω των ενδείξεων που έχουμε για σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στον ελληνικό υποθαλάσσιο χώρο.

 

Είμαστε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σημαντικότατη γεωπολιτική θέση. Γι’ αυτό και οι εταίροι μας πρέπει να στηρίξουν την προσπάθεια της κυβέρνησης για ανακήρυξη της ΑΟΖ, χωρίς χρονοτριβές και με ασφάλεια.

 

Στο ζήτημα της ΑΟΖ πρέπει να υπάρξει η ευρωπαϊκή κάλυψη που δεν υπήρξε στο μεταναστευτικό ζήτημα με την υπογραφή της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, με αποτέλεσμα μια δοκιμαζόμενη οικονομία κράτους μέλους της ευρωπαϊκής ένωσης, να αποτελεί την πύλη εισόδου για πλήθος μεταναστών από χειμαζόμενες οικονομίες γειτονικών χωρών, χωρίς να της παρέχεται καμία βοήθεια.

 

Η ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, σύμφωνα και με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, αποτελεί κεντρικό στόχο και προτεραιότητα της ενεργειακής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Η Ευρώπη πρέπει να επενδύσει στο χώρο της Μεσογείου, γιατί υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο αυτό το γεωγραφικό σημείο, να της εξασφαλίσει και την ενεργειακή της επάρκεια.

 

Η Ευρώπη πρέπει ν΄αντιληφθεί οτι η παρτίδα στην ενεργειακή σκακιέρα, θα παιχτεί στο θαλάσσιο χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

 

Η εξασφάλιση της απαιτούμενης ενέργειας αποτελεί βασική προϋπόθεση για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, αλλά και για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Και ως τώρα την απαιτούμενη αυτή ενέργεια η Ευρώπη την εξασφαλίζει εισάγοντας την από άλλες μη ευρωπαϊκές χώρες. Είναι εξαρτημένη δηλαδή από άλλους.

 

Οπότε η αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων εντός των ορίων της, είναι στρατηγικής σημασίας αφού μειώνουν την εξάρτησή της από ξένους παράγοντες.

 

Για να πείσουμε όμως την Ευρώπη οτι η χάραξη της πολιτικής για την ενέργεια περνάει μέσα από τον θαλάσσιο ελλαδικό χώρο, δηλαδή Ελλάδας και Κύπρου, πρέπει να δουλέψουμε μεθοδικά, με προσεκτικές διπλωματικές κινήσεις κι αυτό αποτελεί και το μεγάλο δίδαγμα της κυπριακής κρίσης.

 

Και φυσικά με απόλυτο σεβασμό στο Δίκαιο της Θάλασσας που προστάζει την ισονομία και την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη όλων των κρατών και όχι την προώθηση τοπικών συμφερόντων γειτονικών κρατών.

 

Αν λοιπόν αυτή η πρόταση γίνει νόμος, θα δεσμεύεται ένα μεγάλο ποσοστό από τα έσοδα του Δημοσίου που θα προέρχονται από τις εταιρίες που θα σχετίζονται με την έρευνα και εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, με στόχο τη στήριξη και την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.

 

Συνεπώς θα υπάρχει κατά άμεσο τρόπο όφελος των Ελλήνων ασφαλισμένων από την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου.

 

Οι φορολογούμενοι πολίτες δηλαδή θα καρπώνονται στην πράξη το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων που θα μας προσφέρει το υπέδαφός μας.

 

Αυτό όμως που χρίζει περαιτέρω συζήτησης είναι το ποσοστό του 70% των συνολικών εσόδων που προτείνεται ως κατώτερο όριο στο Άρθρο 2, παρ. 2, καθώς το ποσό αυτό που θα ενσωματώνεται κατ’ έτος στο Ταμείο Αλληλεγγύης, θα αφαιρείται αντίστοιχα από τα έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού.

 

Δηλαδή αν εξαιρέσουμε τον περιφερειακό φόρο 5% και το ποσοστό 20% που κατατίθεται στο Πράσινο ταμείο στην ουσία το σύνολο των υπόλοιπον εσόδων θα χρησιμοποιείται ως κεφάλαιο του ειδικού λογαριασμού.

 

Με δεδομένο ότι αν όλα πάνε καλά, τα πρώτα έσοδα για το δημόσιο από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων θα έρθουν μετά από 10 περίπου χρόνια, δεν νομίζω πως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε από τώρα τι ανάγκες θα έχουν προκύψει τότε.

 

Τουλάχιστον θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα μετά από κοινή υπουργική απόφαση των αρμόδιων Υπουργείων, να διατίθενται κονδύλια από το κεφάλαιο για εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς σκοπούς συνυφασμένους με τον τομέα του ορυκτού πλούτου.

 

Όπως επίσης δεν υπάρχουν ακόμα και ακριβείς εκτιμήσεις για το μέγεθος των κοιτασμάτων άρα και των οικονομικών δεδομένων.

 

Όπως αναφέρει η πρόταση, υπολογίζεται ότι τα έσοδα απ’ τους υδρογονάνθρακες μπορεί να ξεπεράσουν τα 150 δις ευρώ τα επόμενα 25 – 30 χρόνια.

 

Κάτι τέτοιο είναι υποθετικό και μη τεκμηριωμένο. Για παράδειγμα η Deutsche Bank κάνει λόγο για ακόμη πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις.

 

Μόνο νοτίως της Κρήτης, κάνει λόγο για αποτίμηση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου της τάξης των 427 δις ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι περίπου το 50% αυτών, δηλαδή τα 214 δις θα αποτελέσουν καθαρό όφελος για τα δημόσια ταμεία.

 

Στον αντίποδα υπάρχουν και άλλες πολύ πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις.

 

Η αξιολόγηση των πρώτων σεισμικών ερευνών που έγιναν από τη νορβηγική εταιρία PGS, στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης, αναμένεται να ολοκληρωθεί στους επόμενους 3 μήνες και εν συνεχεία, λογικά μέσα στο 2014, πρόκειται να γίνει η προκήρυξη διαγωνισμού για τη συνέχιση των ερευνών από πετρελαϊκές εταιρίες στα θαλάσσια οικόπεδα.

 

Συνεπώς αν δεν έχουμε στα χέρια μας τα αποτελέσματα των πρώτων ερευνών, είναι σχετικά αυθαίρετο και πρώιμο να προχωράμε σε υπολογισμούς.

 

Και για να δώσω μια αναλυτικότερη εικόνα, τα αποτελέσματα των σεισμικών ερευνών δεν θα μας δώσουν το μέγεθος των κοιτασμάτων, αλλά θα πιστοποιήσουν αν όντως υπάρχουν αυτοί οι γεωλογικοί σχηματισμοί που ευνοούν την παγίδευση των υδρογονανθράκων.

 

Στο Κατάκωλο, στα Γιάννενα και στο Πατραϊκό που οι έρευνες βρίσκονται σε πιο προχωρημένο επίπεδο, το συνολικό μέγεθος των κοιτασμάτων εκτιμάται σε 250 εκατ. βαρέλια, την ώρα που σαν χώρα εισάγουμε 150 εκατ. βαρέλια πετρελαίου κάθε χρόνο.

 

Μ’ αυτό θέλω να πω ότι δεν πρέπει απ’ αυτό εδώ το βήμα να πουλάμε ελπίδα στους πολίτες με τρόπο επιπόλαιο.

 

Ούτε θα πρέπει να δίνουμε την εντύπωση ότι από τη μια μέρα στην άλλη θα γίνουμε Σαουδική Αραβία κι έτσι να αποπροσανατολίζουμε τον κόσμο από τον πραγματικό στόχο.

 

Στη Νορβηγία για παράδειγμα, όταν δημιουργήθηκε ένα αντίστοιχο ταμείο, το Government Petroleum Fund, υπήρχε ολοκληρωμένη εικόνα για τα οικονομικά μεγέθη που θα αναλάμβανε να διαχειριστεί το Ταμείο.

 

Βέβαια θεωρείται δεδομένο ότι τα κοιτάσματά μας είναι οικονομικά εκμεταλλεύσιμα και δεν είναι τυχαίο το έντονο ενδιαφέρον και η εμπιστοσύνη που δείχνουν στη χώρα μας ενεργειακοί κολοσσοί.

 

Ήδη ο πρωθυπουργός εξήγγειλε την ίδρυση Ελληνικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων που σύμφωνα με το καταστατικό της, αναλαμβάνει την πλήρη εποπτεία της έρευνας και μετέπειτα της εξόρυξης των υδρογονανθράκων, ενώ το μετοχικό της κεφάλαιο αποτελείται από μία αμεταβίβαστη μετοχή υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.

 

Αυτό για όσους διαδίδουν δεξιά κι αριστερά ότι υπάρχει πρόθεση να ξεπουληθεί ο ενεργειακός μας πλούτος.

 

Και θα ήταν παράλειψη να μην επισημάνω το θετικό πρόσημο που άφησε ο κ. Μανιάτης ως υφυπουργός Περιβάλλοντος, αφού κατά τη διάρκεια της θητείας του ξεκίνησε η υπόθεση πετρέλαια, ενώ παράλληλα εξασφαλίστηκε η μη συμμετοχή των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες στην εξόφληση των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας.

 

Θα ήθελα όμως να αναφερθώ και σε κάτι που αν το πετύχουμε θα είναι άμεσα εκμεταλλεύσιμο και αφορά την επιλογή του Αδριατικού Αγωγού ΤΑΠ ως μέσο μεταφοράς του αζέρικου φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Και είναι πολύ θετικό το μήνυμα της προσφοράς που κατέθεσε η αζέρικη εταιρία Soccar για την αγορά της ΔΕΣΦΑ στην αρχή της εβδομάδας.

 

Κάτι τέτοιο θα μεγιστοποιήσει την διαπραγματευτική μας ισχύ εντός ευρωπαϊκής ένωσης, αφού θα μας μετατρέψει σε “σημείο εισόδου” για τα ενεργειακά δίκτυα της Ευρώπης.

 

Επίσης θα έχει και άμεσες θετικές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία.

 

Μιλάμε για έναν αγωγό που θα διασχίζει όλη τη βόρεια Ελλάδα, για μια πηγή ενέργειας που θα προσφέρει μοναδική αναπτυξιακή προοπτική.

 

Σύμφωνα με έκθεση του ΙΟΒΕ, μόνο κατά την περίοδο κατασκευής του αγωγού δηλαδή από το 2015 ως το 2018, το άμεσο όφελος για το ελληνικό ΑΕΠ θα είναι 320 εκατ. ευρώ και 2700 θέσεις εργασίας ετησίως, ενώ το έμμεσο όφελος θα φτάσει τα 420 εκατ. ευρώ και 2400 θέσεις εργασίας ετησίως.

 

Προχωρώντας στο Άρθρο 3 της πρότασης, έχει ήδη επισημανθεί και στη συζήτηση που έγινε στην επιτροπή κοινωνικών υποθέσεων, πως έως τώρα προς την κατεύθυνση της διασφάλισης των συντάξεων των επόμενων γενεών, έχει δημιουργηθεί το Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών (ΑΚΑΓΕ), στο οποίο έχουν ήδη συσταθεί και λειτουργούν δύο ειδικοί λογαριασμοί, ένας για την κύρια κι ένας για την επικουρική ασφάλιση, με οικονομική και λογιστική αυτοτέλεια.

 

Οπότε στα έσοδα του ΑΚΑΓΕ αναμένεται να ενσωματωθούν και οι πόροι που θα εξασφαλίζονται από το ποσοστό των μερισμάτων, των δικαιωμάτων και της φορολόγησης των εταιριών που θα εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα.

 

Στην ομιλία μου στην επιτροπή, είχα επισημάνει ότι καλό θα ήταν να μην δημιουργηθεί νέα επιτροπή διαχείρισης γι’ αυτό τον ειδικό λογαριαμό, αλλά να εξυπηρετείται από την υπάρχουσα επιτροπή του ΑΚΑΓΕ, μετά από την όποια απαραίτητη τροποποίησή της, αφού είναι λογικό ότι θα έπρεπε να υπάρχει εκπροσώπηση και από το ΥΠΕΚΑ στη διαχείριση κεφαλαίου υδρογονανθράκων.

 

Με μεγάλη μου ικανοποίηση είδα ότι μετά τις νομοτεχνικές βελτιώσεις του Υπουργείου, προβλέπεται επιτροπή διαχείρισης, αλλά άμισθη.

 

Επίσης, επειδή όπως ανέφερα και προηγουμένως στην τοποθέτησή μου, οι υδρογονάνθρακες αποτελούν Εθνικό Κεφάλαιο, άποψή μου είναι ότι θα πρέπει στο νόμο να αναφέρεται και να διαχωρίζεται, το ποσοστό των εσόδων που θα προορίζεται για την εξυπηρέτηση των κλάδων κύριας σύνταξης και των κλάδων επικουρικής ασφάλισης αντίστοιχα.

 

Επίσης, θεωρώ πως η στρατηγική ενδεχόμενων επενδύσεων του Ταμείου δεν θα πρέπει να καθορίζεται αποκλειστικά από την επιτροπή, αλλά οι προτάσεις να έρχονται προς συζήτηση και να ψηφίζονται από το Κοινοβούλιο.

 

Γενικότερα, σ’ αυτό τον τομέα θα μπορούσαμε να βοηθηθούμε από την τεχνογνωσία που διαθέτουν οι Νορβηγοί μετά από εμπειρία 23 χρόνων.

 

Για παράδειγμα, το κεφάλαιο του Νορβηγικού Ταμείου έχουν αποφασίσει να το επενδύουν αποκλειστικά στο εξωτερικό, ώστε να προστατεύεται η νορβηγική οικονομία από τις επιπτώσεις των διακυμάνσεων των τιμών πετρελαίου.

 

Όπως επίσης και οι τομείς που γίνονται οι επενδύσεις παρουσιάζουν μεγάλο εύρος με σκοπό να μειώνεται το ρίσκο αποτυχημένης επένδυσης.

 

Τέλος στο Άρθρο 6, προτείνεται η σύσταση Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Ηθικής.

 

Αντίστοιχο Συμβούλιο Ηθικής δεν υπάρχει στο ΑΚΑΓΕ και αυτό το σημείο αποτελεί την ουσιαστική διαφορά της πρότασης νόμου που συζητάμε από το άρθρο 149 του Ν. 3655/2008.

 

Συμβούλιο Ηθικής θα έπρεπε να υπάρχει σε όλους τους φορείς που διαχειρίζονται και επενδύουν δημόσιο χρήμα.

 

Στην Νορβηγία, το συγκεκριμένο Συμβούλιο απαγορεύει τις επενδύσεις σε εταιρίες που άμεσα ή έμμεσα συμβάλλουν στο βασανισμό, στη στέρηση ελευθερίας των εργαζομένων, στην παιδική εργασία, στην καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων και σε καταστάσεις πολεμικών συγκρούσεων.

 

Εδώ, υπάρχουν κανόνες ηθικής στα υπόλοιπα ταμεία;

 

Πρέπει ν’ απασχολήσει το κοινοβούλιο αυτό το θέμα.

 

Όλες οι διμερείς εμπορικές συμφωνίες της χώρας μας με άλλα κράτη επιβάλλεται να διέπονται από κανόνες ηθικής.

 

Αν μάλιστα, αυτό αποτελούσε πρωτεύων συστατικό τέτοιου είδους συμφωνιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι μεμονωμένα, ίσως να είχαμε να κάνουμε με μία τελείως διαφορετική Ευρώπη από αυτή που έχουμε σήμερα.

 

Ολοκληρώνοντας την τοποθέτηση μου συνοψίζω λέγοντας, ότι η πρόταση νόμου που συζητάμε σήμερα μπορεί να μην έχει άμεσα πρακτικό χαρακτήρα για τους λόγους που αναλύθηκαν, έχει όμως έντονο σημειολογικό χαρακτήρα.

Η θεσμοθέτηση ενός λογαριασμού με στόχο την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, μέσα από την άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και τη διαχείριση του εθνικού μας πλούτου, θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις, πως η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων που βρίσκονται εντός των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας είναι πρώτα απ’ όλα εθνική υπόθεση.

 

Εθνική υπόθεση είναι και η διατήρηση της σταθερότητας και της αξιοπιστίας του κράτους.

 

Πέρυσι τον Ιούνιο συζητούσαμε για Grexit, φέτος τον Ιούνιο συζητάμε για επιστροφή στην ανάπτυξη.

 

Μπροστά στο μεγάλο όραμα για την ελληνική επιτυχία δεν θα μας λυγίσουν μικροκομματικές αγκυλώσεις.

 

H κοινωνία σε πολλά θέματα έχει προχωρήσει πιο μπροστά από μας.

 

Ελάτε να την φτάσουμε.

 

Σας ευχαριστώ.