Η πολιτική κληρονομιά των τελευταίων 30
χρόνων χαρακτηρίζεται από μια λανθασμένη λογική ατελείωτων παροχών με στόχο την
κατάληψη της εξουσίας.
Το χειρότερο είναι ότι τα χρήματα που
απαιτούνταν για την άσκηση τέτοιου είδους πολιτικών, δεν προέρχονταν από τους
θετικούς προϋπολογισμούς του ελληνικού κράτους αλλά ήταν δανεικά. Δανεικά από
τις επόμενες γενιές.
“Αν οι τομές
και οι μεταρρυθμίσεις που τόσο έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία ήταν εύκολες και
αρεστές, θα τις είχαν πραγματοποιήσει οι προηγούμενοι”.
Αλλά επειδή δεν είναι, μια ζωή συνηθίζαμε
ν΄ακούμε “θα”. Θα μεταρρυθμίσουμε την κεντρική διοίκηση, θα μειώσουμε την
γραφειοκρατία, θα αναδιαρθρώσουμε τους προβληματικούς δημόσιους οργανισμούς, θα
διευκολύνουμε τις εξαγωγές, θα μειώσουμε τις χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες
κλπ.
Η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, όλες αυτές τις
υποσχέσεις ετών που απλά μετέφεραν το πρόβλημα στο μέλλον, τις κάνει πράξη.
Λύνει το πρόβλημα τώρα και δεν το διαιωνίζει με το να αναλώνεται σε φτηνές
δικαιολογίες.
Όπως και με την ΕΡΤ, η οποία δεν κλείνει αλλά
μετατρέπεται σε πραγματική, αποτελεσματική δημόσια τηλεόραση με ορθή
διαχείριση. Ένα μόρφωμα δηλαδή της παλαιάς κοπής πολιτικής αλλάζει.
Την ΕΡΤ πρέπει να την έχουμε στο μυαλό μας
σαν μικρογραφία της χώρας. Η αναδιάρθρωσή της έχει έντονο συμβολικό χαρακτήρα
και δείχνει και τις προθέσεις του πρωθυπουργού για δυναμική συνέχιση των
απαραίτητων μεταρρυθμίσεων.
Ευχή μου είναι η αναγέννηση του δημόσιου
τομέα να σταματήσει να βρίσκει προσχώματα από συντεχνιακά και μικροπολιτικά
συμφέροντα και αυτή η προσπάθεια αναγέννησης της ΕΡΤ να είναι μόνο η αρχή.
